Ingelijst

De langste etappe was alweer twee dagen geleden. Een prachtige dag die niet heel fraai begon: na een slapeloze nacht van het hoesten moesten we eruit terwijl de regen op de tent tikte. Bleh. Maar wat een mooie dag werd het uiteindelijk! Ik heb niet veel foto's gemaakt, omdat ik graag door wilde fietsen. Er was namelijk onweer voorspeld en we hadden 122 km te gaan. Foto's in mijn hoofd dan maar. Mooi uitzicht op de Gorge du Verdon: klik. Bijzonder huis, vierkant, met op elke hoek een soort torentje, met mozaiektegeltjes bekleed: klik. Klik bij de Italiaanse man die mij in een beklimming zijn spierballen liet zien, naar mij wees en met een hele vette knipoog een duim op stak. Goed voor het moraal! Bij de brug waar mensen aan het bungeejumpen waren: klik. Zo blij dat ik dat niet hoef te doen! Klik bij de bus van Hiroads in Castelane, waar Marcel en Andre met koude drankjes en bananen stonden. Bij het prachtige stille meer waar de bergen aan de overkant in weerspiegelden, klikte ik weer. Klik bij Harmen, die me 's ochtends mijn fietslampje had toegestopt, met de opmerking 'die heb je misschien wel nodig vandaag'. Wat was ik daar blij mee, toen de eerste tunnel daar was. Schatje hè. Soms had ik willen klikken bij de stukken steile helling die we bedwongen: vandaag hier en daar gemene stukken van een procentje of 14. Uiteindelijk maakte Harmen wel een foto: boven op de Col du Buis. Ook zo'n kuitenbijter.

Net als de Col du Felice, die-niet-op-de-kaart stond maar wel heftig was, vooral zo helemaal aan het eind. Klik klik klik. Allemaal ingelijst in mijn hoofd. De dag erna was het rustdag. Toen heb ik er lekker op los geklikt met mijn echte camera. Die volgen later!