Een kleine honderd kilometer. Richting Malaucène. Onderweg hebben we heerlijk koffie gedronken op een 'terrasse ombragee' zoals dat zo mooi heet in het Frans...
Om vervolgens uitgebreid te lunchen, want het onweerde boven de Ventoux. En alhoewel we die nog niet opgingen vandaag, was hij wel een groot deel van de dag zichtbaar. Gek is dat, vorig jaar leek de berg me soms te roepen, als ik hem zag. 'Joke, wanneer kom je omhoog geklommen?' Vandaag had ik daar totaal geen last van. Mijn keel doet zeer, mijn neus zit vol. Ademen gaat minder gemakkelijk dan anders. Alhoewel dat ook door de vochtige hitte kan komen, ik hoor de anderen er ook over klagen. Het is vochtig, en warm, dik boven de dertig graden. Weinig wind ook. Klam en zweterig. Maar... Wat is het hier mooi!
Weer een geweldige route door smalle gorges, mooie uitzichten en natuurlijk elke keer weer die Ventoux. Vooral in het onweer zag hij er vervaarlijk uit. Kaal en ongenaakbaar. Hopelijk voel ik me morgen weer wat beter, want morgen moeten we (of de Ventoux?) er aan geloven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten