How the West was won

Sodeju. Wat was het warm vandaag. Een niet al te lange etappe van 84 km richting de Gorge du Verdon. Zonder cols. Haha. Zoals ik al eerder zei: tussen de Cols zitten de steilste stukken. Dat bleek ook vandaag het geval te zijn. De eerste klim ging erg lekker. Willem vroeg mij zelfs, wat voor doping ik had gebruikt. Nou Willem: het geheim zit hem in de Franse Strepsils ;-) Maar daarna was het over met de pret. De hitte sloeg toe, en op de korte maar vaak steile klimmen ( 10-14%!) was het echt niet te harden vandaag. Midden op de dag fietsten we over een soort hoogvlakte, waar je je midden in een Western waande. Op de achtergrond hoorde je de muziek van Enrico Morricone. Er was helemaal niets, helemaal niemand. Als er ineens twee cowboys achter de olijfbomen vandaan waren gekomen om een duel uit te vechten had ik niet raar opgekeken. Het was zo warm, de Garmin gaf op een gegeven moment 47 graden aan. Gevoelstemperatuur: boven het kookpunt.

Maar ineens zagen we het koele water van de Verdon liggen. De hitte werd er helaas niet minder om, maar de uitzichten maakten heel veel goed. Wat een prachtig gebied is dit toch.

We zijn niet de enigen die dat vinden, het is hier een stuk drukker dan de afgelopen fietsdagen. Morgen wordt het weer zo warm. We nemen een rustdag en gaan een beetje dobberen op de Verdon. Boekje lezen. Terrasje pakken. Wijntje drinken. Kortom, de dingen die normale mensen op hun vakantie doen. Cheers!