Water, water, water

Vanochtend hebben we Hans, Daan en Frans uitgezwaaid. Zij gingen weer terug richting Nederland. Merel lost Hans af qua reisleiding. Ze valt met haar neus in de boter: het is zomers warm vandaag.

Het eerste deel van de route gaat langs het Lago d'Iseo. De zon is nog niet helemaal over de bergen en er hangt een mysterieuze mist boven het water. De weg kronkelt langs het meer, af en toe door een dorpje, af en toe door een tunneltje. Een mooi begin van de dag. Na een poosje buigt de weg van het meer af.

We rijden de vlakte in, de vlakte van de Po. Langs wegen met maisvelden, waar geen einde aan lijkt te komen. We moeten vandaag 144 km afleggen en hebben besloten zolang mogelijk bij elkaar te blijven om deze afstand zo goed mogelijk te overbruggen. Het gaat hard, en we schieten lekker op. Na de lunch in Cremona begint de zon echt warm te worden. We passeren de Po, die breder is dan ik verwacht had. Het bruine water stroomt traag onder de metalen brug die we passeren door. 

Daarna is het belangrijkste water dat in mijn bidon. Het is zo warm dat ik de hele tijd dorst heb. Af en toe drupt er zweet in mijn ogen, het prikt. Deze dag is echt zomers heet, en ook al is het heerlijk, ik moet er na de frissere Dolomieten toch even aan wennen.

Onder de douche in het hotel in Salsomaggiore spoel ik het zoute water van mijn lijf. Straks, na de massage, gaan we eens even naar de termen kijken die hier zijn. Of wat van dat bevroren water proeven wat hier in Italie zo lekker is. We zien wel.