Vandaag zijn we dan eindelijk van start gegaan! De eerste etappe begon vlak, we zaten immers niet ver van de kust bij Venetië. Na een kilometer of dertig doemden de eerste contouren van bergen voor ons op, gehuld in mist in wolken: de Dolomieten. Daar zullen we ons de komende dagen wel in kunnen vermaken! Na een korte stop met een lekkere espresso -wat een heerlijk land is dit toch- begonnen we aan de klim. Inmiddels was de zon door de wolken gebroken. Zodra we begonnen te klimmen was het warm. BAM! Als een klap in je gezicht. Ik moest er wel even aan wennen. De eerste paar kilometer had ik echt last van de hitte. Maar na een poosje kwam ik toch in een soort ritme. Dat mocht ook wel: we zouden 27 km achter elkaar klimmen.
Onderweg prachtige vergezichten over de vlakte waar we net vandaan kwamen, geklingel van koebellen en zowaar in een bocht ook een aantal koeien op de weg. Mijn nieuwe fiets deed het trouwens prima! In de afdaling reed ik alleen jammer genoeg lek. En natuurlijk op dat moment niemand in de buurt. Dus zelf een nieuwe bandje erom gelegd en verder naar het hotel, waar Eva de beentjes heerlijk (nou ja) gemasseerd heeft. Pijnlijk maar effectief. Vanavond ga ik vroeg slapen. Morgen is meteen de 'koninginnenrit'. We hebben drie beklimmingen waarvan de laatste de Passo di Giau. Wish me luck!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten