Vandaag dacht ik ineens tijdens het fietsen: dit zijn stoere verhalen voor later. Bij het haardvuur, dat ik dan als een oud omaatje ga vertellen over vroeger. 'Weet je, toen oma 45 was, toen heeft ze op de fiets door Italië gereist. Soms deed ze wel vier passen op een dag. Dat was soms best afzien, maar ze deed het toch. De afdalingen waren soms bar koud. Maar toch was het prachtig. Mooie uitzichten, soms scheen er een bleek zonnetje tussen de wolken, soms piepte er ineens een groot stuk rots door de wolken heen, alsof het in de lucht zweefde. S'avonds zat ze dan aan een heerlijk Italiaans maal met een lekker wijntje erbij. Ja, dat waren nog eens tijden. Toen oma nog fris en fit was.'
Maar ja, oma word ik niet. Dus val ik jullie nu maar met mijn verhalen lastig. En misschien later ook :-)
Morgen hoeven we gelukkig maar één colletje. Dat valt dus best mee! Hij heet de Stelvio geloof ik... Kennen jullie die?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten