Van Genève naar Nice - trots

Soms kan ik een traantje wegpinken bij het zien van sporters, die iets bereikt hebben waar ze hard voor gewerkt hebben. Als ze dan geëmotioneerd op het podium staan, raakt mij dat ook.

Gisteren overkwam het mezelf. Er was dan wel geen podium, want er was immers ook geen wedstrijd. Maar voor mezelf heb ik wel een prestatie geleverd. En fietsend over de boulevard, met rechts de zee en links de bergen, welde er een soortgelijke emotie in me op. Blij dat het gelukt is, dat het goed ging, dat het zo mooi was. Jammer dat we er zijn, dat het bijna voorbij is. De groepsfoto in zee was een mooie climax. Het koude biertje in het zwembad was heerlijk. Top top top. Every Fucking Inch tussen Genève en de zee afgelegd met de eigen beentjes. Trots.

Wat gaan we volgend jaar doen?