Ze zeggen, dat elke fietsdag zo zwaar is als je hem zelf maakt. Nou, ik kan zeggen: deze was zwaar. We begonnen vanochtend met de Col d'Izoard. Meteen vanuit het hotel, we waren nog niet koud begonnen, startte de klim al. Percentages van 7-10% waren niet van de lucht. 19,5 km lang ging het omhoog, met slechts af en toe een iets vlakker stuk, wat dan heel licht aanvoelt. Het gekke is, als je op je teller kijkt, blijk je nog steeds 5-7% weg te trappen. Het laatste stuk ven ik voluit gegaan, en heb zelfs nog enkelen uit de groep ingehaald. Maar wat deden mijn benen zeer zeg! Eenmaal boven is dat normaal gesproken zo vergeten maar nu duurde het toch langer voor de benen weer een beetje normaal voelden. De afdaling ging lekker, en daarna kwam een stuk door een gorge, vet tegen de wind in. Ik was na de afdaling alleen komen te zitten dus heb in mijn eentje een heel stuk gekoerst. Wind tegen, en niet zo'n beetje ook, maakt dat de paar procent daling die nog in het parcours zat, voor mijn gevoel volledig teniet werd gedaan. Maar dat viel uiteindelijk wel mee, ik ging toch boven de dertig per uur. Lunch op een leuk Frans pleintje, lekker in de zon. En daarna de Col de Vars. Weer 19 km klimmen. Ik heb het rustig aan gedaan en ben de hele klim bij Wilfred gebleven. Dat ging goed, en na de afdaling hebben Wilfred en Eric mij de laatste 20 km naar het hotel gebracht, ik mocht lekker bij ze uit de wind, waarvoor dank!
Op het terras in de zon, met een hersteldrankje en een cappuccino, word ik weer een beetje mens. Het was een heftig dagje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten