Rare hobby

Het blijft een vreemde hobby. Vanochtend ging de wekker al vroeg. Daar ben ik op dat moment he-le-maal niet blij mee. Ook koffie helpt niet. Maar Harmen heeft goede zin en smeert fluitend mijn broodje en zet de fietsjes in de auto. Het is koud buiten. Een mooie rode ochtendhemel is het eerste positieve wat ik zie. Maar dan zijn we al lang onderweg. Het is enorm druk bij de inschrijving. Zoveel gekken die op oudjaarsdag.... Er moet toch wel iets leuk aan zijn. Eigenlijk is het leed geleden zodra ik op de fiets zit. In het bos. Weg is de kou ook, sterker nog, binnen een paar minuten staat het zweet in mijn bilnaad. Het gaat lekker op mijn nieuwe fiets. Ik durf al steeds meer, en stuiter vrolijk over boomwortels en door modderige plassen. Nu ben ik weer binnen. En wacht met een rode blos op mijn wangen en een chocolademelk op Harmen, die de 50 km heeft gedaan. Straks lekker douchen en dan de hele dag zo'n voldaan gevoel. Lekker.